’பொன் வீதி’ - நூல் மதிப்புரை - பகுதி-6 of 8

இந்தத்தொடரின் பகுதி-1 க்கான இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/1-of-8.html

இந்தத்தொடரின் பகுதி-2 க்கான இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/2-of-8.html

இந்தத்தொடரின் பகுதி-3 க்கான இணைப்பு:

http://gopu1949.blogspot.in/2017/06/3-of-8.html

இந்தத்தொடரின் பகுதி-4 க்கான இணைப்பு:

 https://gopu1949.blogspot.in/2017/06/4-of-8.html

இந்தத்தொடரின் பகுதி-5 க்கான இணைப்பு:

 https://gopu1949.blogspot.in/2017/06/5-of-8.html

நூலாசிரியர் மோகன் ஜி அவர்கள்

http://vanavilmanithan.blogspot.in/

13) வீட்டைத் துறந்தேன்

“அன்புள்ள அப்பா, நான் வீட்டை விட்டுப் போகிறேன். என்னைத் தேட வேண்டாம். அடுத்த ஜென்மத்திலும் நீங்களே எனக்கு அப்பா ஆக வேண்டும். ஆனால் அப்போது எனக்கு வேறு அம்மா வேண்டும்” பென்சிலால் கடிதம் ஒன்று கிறுக்கி வைத்துவிட்டு வீட்டை விட்டுப் புறப்பட்டுள்ள 10 வயது சிறுவனின் கதை இது. 

அம்மாவுடன் இன்று மிகவும் கோபம். தன் 8 வயது தம்பியைத் தான் அடித்துவிட்டதால், அவன் மேல் உள்ள பாசத்தால் அம்மா தன்னை இன்று இப்படி அடித்துவிட்டாளே என்ற கோபம் + அவமானம். 

வீட்டைத் துறந்துவிட்டு இப்படிப் புறப்பட்டுப்போன பையன் எங்கு போனான்?  என்ன ஆனான்? நூலினைப் படித்து தெரிந்துகொள்ளுங்கோ.

கதையில் வரும் ஓர் சின்ன உரையாடல்:

”வரவர உன் அழிச்சாட்டியம் தாங்க முடியல்லே. உன் அப்பாவும் தாத்தாவும் கொடுக்கற செல்லத்தில் உன் கொட்டம், ஜாஸ்தி ஆயிடுத்து. இனிமேல் சங்கரை அடிப்பியா?”

விசிறிக்காம்பால் காலில் ஒன்று போட்டால் என்றுமே என்னை அடிக்காத எங்கம்மா. அடிபட்ட அவமானம் அடியைவிட அதிகமாக இருந்துச்சு.

“அவன் என்ன பண்ணினான் தெரியுமா?” பொங்கும் கோபத்தில் குரல் உயர்த்திக்கூவினேன்.

காலில் மேலும் ஒன்று விழுந்தது. என் நியாயத்தைக் கேட்க அவள் தயாரில்லை.

“அவன் தான் முக்கியமா? என்னை ஏன் பெத்தே?”

“உன்னைப்போய் பெத்தேனா? தவிட்டுக்கு வாங்கினேன், போடா”

“போன்னுதானே சொன்னே, போய்ட்டேன்னா கேட்கக்கூடாது”

“கொட்டு மேளத்தோட போ! .... யார் வேணாம்ன்னா? வயிறு காஞ்சாத் தானா வருவே”

அதிர்ந்தேன். இப்படி என்றும் நிகழ்ந்தது இல்லை. என் அம்மா என்னை இப்படி நடத்தியது இல்லை. பாராட்டுக்களிலேயே சுகம் கண்டவனுக்கு இது தாளவில்லை. வீட்டை விட்டே புறப்பட்டு விட்டேன்.

14) எப்படி மனம் துணிந்தீரோ?

கோடீஸ்வரர் ஒருவரைப்பற்றிய கதை. அநாதையான ஒரு பெண் குழந்தையைத் தத்து எடுத்து பாசத்துடன் வளர்க்கிறார். பிறகு ஒரு காலக் கட்டத்தில் தன் மனைவியை விவாகரத்து செய்ய நேரிடுகிறது. 

வளர்ப்பு மகள் பெயரில் எல்லா சொத்துக்களையும் உயில் எழுதி வைத்து விடுகிறார். தான் குருவாக ஏற்றுக்கொண்டுள்ள + கடந்த 13 ஆண்டுகளாக சிறையில் இருக்கும் சாமியார் ஒருவரை கார்டியனாக நியமித்துள்ளார். 

அந்தப் பெண் மேஜராவதற்குள் நிறைய கத்திக்குத்துகள் வாங்கி, மருத்துவ மனையினில் உயிருக்குப்போராடி வருகிறாள். 

தந்தை பித்துப்பிடித்தவர் போல இருக்கிறார். 

பணம் பத்தும் செய்து விடுமே.

துப்பறியும் கதை போலச் செல்கிறது. இடையில் பல்வேறு போலீஸ் விசாரணைகள் வேறு.  போலீஸ் விசாரணைகளிலேயே கதையில் வரும் ஒவ்வொரு கதாபாத்திரங்களின், விசித்திர குணாதிசயங்களையும் நம்மால் நன்கு அறிய முடிகிறது.

முடிவில் என்னதான் ஆச்சு? என்பதை இந்தச் சிறுகதைத் தொகுப்பு நூலில் படித்துப் புரிந்துகொண்டு எனக்கும் கொஞ்சம் சொல்லுங்கோ, ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.

15) நிழல் யுத்தம்

எனக்கு மிகவும் பிடித்ததோர் அருமையான கதை.  ஒவ்வொரு வரியும் படிக்கும்போதே சும்மா ஹல்வாத்துண்டு போல வழிக்கி கிரஹித்துக்கொள்ள முடிகிறது. 

ஏனென்றால் 60-ஐ நெருங்கும் ஓர் வயதான தம்பதிகளைப்பற்றிய கதை இது. அவர்களுக்குள் அடிக்கடி என்னதான் சின்னச்சின்ன வாக்குவாதங்களும், கிண்டலும் கேலியுமான வாய்ச் சண்டைகள் வந்துகொண்டு இருப்பினும், ஒருவருக்கொருவர் நலம் விரும்பிகளாகவும், ஒருவரை விட்டு ஒருவர் பிரிய மனமில்லாத உத்தம தம்பதிகளாகவும் இருப்பது, இந்தக்கதையில் நம் ரஸனையைக் கூட்டுகிறது.

அந்த அம்மா பேசிடும் ஒரு சில இடங்கள்:-

தன் கணவரிடம் ......

“நான் சொல்லி எடுபடுமா? நீங்கதான் உங்க பிள்ளை மனசுலே எதை எதையோ சொல்லி நைச்சியமா இந்த ஏற்பாட்டைப் பண்ணியிருப்பேள். எப்படியோ உங்கள் விருப்பப்படி நீங்க தனியா சந்தோஷமா இருங்கோளேன். இதெல்லாம் புதுசா எனக்கு? இவனைப் பிள்ளையாண்டிருந்தபோது, ”இந்த சமயத்துல அம்மா துணை அவசியம்” ன்னு என்னை நச்சரித்து. என்னை எங்காத்துக்கு அனுப்பிட்டு, எதுத்தாத்து கோமளாங்கி கெளசல்யாகிட்ட ’புரை குத்த மோர் இருக்கா?’ன்னு கேட்டு வழிஞ்ச ஆளுதானே நீங்க.......”

தன் மகனிடம்

”அஜீ! அம்மாவும், அப்பாகூட இப்படி ஊருக்குப் புறப்பட்டுப் போறேனேன்னு  தப்பா எடுத்துக்காதே. உங்கப்பாவுக்குப் பசி தாங்காது. ஷுகர் வேற படுத்துது. நான் இல்லைன்னா சாப்பிடாம கொள்ளாம ஏதும் புஸ்தகத்தை வாசிச்சுண்டே இருப்பார். குழந்தைத் திருட்டுத்தனமா மண்ணு திங்கற மாதிரி, தானே காஃபி வெச்சு சக்கரையை அள்ளிப் போட்டுப்பார். ஏதோ நான் இருக்கறவரையில பார்த்துப்பேன். நான் போயிட்டா அப்புறம் அவர் பாடு .... உன் பாடு”

2002-ம் வருடம் சென்னை மியூசிக் அகாதமியில் 

பாரத ரத்னா உஸ்தாத் பிஸ்மில்லா கான் அவர்களின் 

ஷெனாய் நிகழ்ச்சியின் போது 

மோகன்ஜி  வரவேற்பு அளித்தல்.

சென்னையில் எடுக்கப்பட்டுள்ள ஒரு க்ரூப் போட்டோ. 
Left to Right வரிசையாக நம் பதிவர்கள்:
பத்மா, மாதங்கி, மௌலி, ஆர்.வீ.எஸ், 
மோகன்ஜி, சுந்தர்ஜி + எரிதழல் வாசன்

தொடரும்

இந்தத் தொடரின் பகுதி-5 இல்

 https://gopu1949.blogspot.in/2017/06/5-of-8.html

முதல் வருகை தந்து சிறப்பித்துள்ள

நம் அதிராவுக்கு மேலும் சில பரிசுகள்

அளித்து கெளரவிக்கப்படுகிறது

   

 

 

 

நல்வாழ்த்துகள் அதிரா !

இதுபோக இன்னும் இரண்டு பகுதிகள் 

மட்டுமே பாக்கியுள்ளன.

இவை மூன்றிலும் முதலிடம் வகித்து
மீதியிருக்கும் பரிசுகளான 
இன்னும் 5-6 வைர நெக்லஸ்கள்,
இடுப்புக்கு நல்ல அகலமான ஒட்டியாணங்கள் 
காலுக்கு கொலுசுகள் போன்ற நகைகளையும்
தாங்களே வெல்ல வேண்டுமாய் 
வாழ்த்தி மகிழ்கிறேன்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,

[வை. கோபாலகிருஷ்ணன்]